Numer inwentarzowy: MŻo/1491

Wymiary:
Wysokość - 31 cm
Długość podstawy - 27 cm
Szerokość podstawy - 24 cm (owal)
Średnica otworu - 6 cm
Materiał: drewno
Technika: ciesielska, stolarska
Pochodzenie: Żory, Polska
Datacja: II połowa XIX w.

Opis:
Fragment drewnianej rury wodociągowej. 

Do lat dwudziestych XIX stulecia żorzanie potrzebną im wodę czerpali ze studni umiejscowionych w obrębie murów obronnych. 17 studni ogólnodostępnych i liczne studnie prywatne z biegiem lat przestały wystarczać. Woda z nich czerpana była coraz gorszej jakości, było jej też zbyt mało by zaspokoić wszystkie potrzeby mieszkańców. Sytuacja uległa zmianie po zakończeniu budowy w listopadzie 1826 roku drewnianego wodociągu, który z odległości „pół mili” przenosił do miasta czystą wodę ze źródła „Bagno” w lasach woszczyckich. Do budowy wodociągu, za 900 talarów,  zużyto 600 drewnianych kilkumetrowych rur, zaś na rynku wybudowano kamienny basen, do którego trafiała woda. Jej niewykorzystany nadmiar spływał z rynku rynsztokiem skierowanym na łąki tuż za miastem. Wodociąg służył żorzanom do końca XIX wieku, czyli do czasu, wybudowania w mieście nowoczesnej na owe czasy sieci wodociągowej z rur żeliwnych. Drewniany wodociąg częściowo rozebrano, częściowo zaś pozostawiono i zasypano. Drewniane fragmenty rur przetrwały następne stulecie w całkiem dobrym stanie. Pod koniec XX wieku, w trakcie prowadzenia prac remontowych na Starym Mieście natknięto się na zachowane fragmenty drewnianych rur, które po konserwacji przekazano do Muzeum Miejskiego. Spoglądając na zachowany do dziś fragment rury widać, że ma ona około 40 cm średnicy, natomiast wydrążony w niej otwór przez który przepływała woda, zaledwie ok. 5 cm. Długość pojedynczych rur wahała się pomiędzy 2 do 3 metrów. Niestety żadna z nich nie dotrwała do dzisiejszych czasów w całości.