Stefanie Zweig (1932-2014)
niemiecka dziennikarka i pisarka pochodzenia żydowskiego, rodzinnie związana z Żorami. Autorka kilku powieści obyczajowych zawierających wątki autobiograficzne.

Tekst źródłowy – fragment wywiadu Lucjana Buchalika ze Stefanie Zweig.

LB Kiedy ostatni raz była Pani w Żorach?

SZ To było około 1937 roku.

LB Jak wspomina Pani Żory z tamtych czasów, była Pani dzieckiem. Czy w ogóle coś pamięta z tamtych Żor?

SZ Nic nie pamiętam, ani Głubczyc ani Wrocławia. Afryka wywarła na mnie tak mocne wrażenie i była tak dużym doświadczeniem, że właściwie całe moje wspomnienia zaczynają się od Afryki.

LB Skoro te wspomnienia afrykańskie, wspomnienia z dzieciństwa wyparły te ze Śląska, w takim razie jaki wpływ na Pani życie miała Afryka?

SZ Oczywiście, że miała, dużo czasu tam spędziłam, bo aż do 14 roku życia. Niektórzy ludzie pytają się czy Afrykę uważam za swoją ojczyznę, a ja odpowiadam, że nie (…). Nie uważam  Afryki za swoją ojczyznę. (…) Ojciec ciągle też mówił, że kiedy wojna się skończy to wracamy (do Niemiec – przyp. red).

LB Zainteresowało  mnie to, że na pierwszej stronie swojej książki „ Nigdzie w Afryce” pisze Pani o Żorach. Skoro z tych Żor Pani nic nie pamięta, dlaczego są one aż 20 razy wspomniane w książce?

SZ Na farmie nic nie mieliśmy do roboty. Nie było telewizji, nie zabraliśmy żadnych książek z domu i po prostu się siedziało i opowiadało. Właściwie byłam tak przesiąknięta tymi opowiadaniami ojca, że bardzo dużo słyszałam tych nazwisk różnych. Inne dzieci słuchały o Czerwonym Kapturku, a ja słuchałam o Żorach.

LB Czy ma ani jakieś zdjęcia, pamiątki z tamtych czasów, kiedy była w Kenii?

SZ Kilka jakiś figurek (…), kupiłam je bo bardzo mi się podobały. (…) Czy to byłoby dobre dla Muzeum? (popielniczka z wizerunkiem siedzącego psa – przyp. red.)

LB Niewątpliwie.

SZ To będę się cieszyć jak to będzie w muzeum.